20 Haziran, 2009

Sehpayı silmedik.
Siz gittiğinizden beri.
Silmek de istemiyoruz, dün konuştuk bunu.
Kahve koyduğunuz kupanın izi biraz daha dursun orda.
Çünkü biz nereye gidersek gidelim, arada gelip o ize bakıp yüzümüzü güldürüyoruz.
Sonra geri gidiyoruz.
Ama aklımızda iziniz var bayım.
Merak ettim, söylemiştim de bunu zaten.
Şey,
Söylemiş miydim daha önce, evet merak ediyoruz.
Sadece ben değil.
Hepimiz hakikaten merak ediyoruz.
İz kaybolmak üzere de,
Acaba bir daha ne zaman kahve içmeye gelirdiniz?

2 yorum:

Emre Tanrıverdi dedi ki...

bu yazıyı okumak çok şaşırttı beni. eskiye bakış açımız aynı sanırım.

http://emretanriverdi.blogspot.com/2008/12/kahve.html

bunu geçen sene ayrılık sonrası yazmıştım. duygusal modda ender yazdıklarımdan.

çelen dedi ki...

Okudum okudum son cümleye gelince kahkaha patladı yüzümde:) Çok güzeldi, çok iyi anlatmışsın ne demek istediğini, hele kapanış cümlenin şirinliğini yazacak kelimem yok benim! :)